W superbohaterskim uniwersum DC Comics John Constantine wyróżnia się jako ten, który trochę do niego nie pasuje. Może stąd jego niesłabnąca popularność. Tym razem za przygody egzorcysty i maga wziął się Mike Carey, twórca książkowej serii o Felixie Castorze oraz komiksowej „Lucyfer”.
W zasadzie byłem skazany na to, że ten komiks mi się spodoba. Raz, że lubię Johna Constantine’a i serię „Hellblazer”, czyli ponure historie o egzorcyzmach, potworach, jeszcze bardziej potwornych ludziach oraz samym Johnie, który nie wiem, gdzie się łapie na skali między Dobrem a Złem a Dupkiem. Dwa – scenarzystą tego runu jest Mike Carey, twórca komiksowej serii „Lucyfer”, czyli jednej z moich ulubionych historii obrazkowych.
Carey doskonale odnajduje się w świecie Constantine’a, z całą jego ponurością i poczuciem beznadziejności. W Johnie – i Carey świetnie to uchwycił – podoba mi się fakt, że on nie jest bohaterem, w tym sensie, że nie czuje się, jakby zmieniał świat. John to raczej zwykły robol, idący od problemu do problemu, na wiecznie powiększającej się liście, pisanej ludzkim cierpieniem. John nie wygrywa, on tylko od czasu do czasu nie przegrywa. „Hellblazer” bardzo daleko jest od opowieści o nadziei i marzeń o byciu superbohaterami – dla Constantine’a jego umiejętności to przekleństwo, i Mike Carey to rozumie. „Hellblazer” to taki trochę „Hellboy”, tylko jeszcze bardziej ponury. Seria ta sprawdza się jako horror, sprawdza jako gorzka opowieść o ludziach porzuconych, dla których niechętny angażowaniu się w cokolwiek John to jedyna deska ratunku. Carey nie ucieka ani od pokazywania bólu, ani rażących niesprawiedliwości – jedną z sił „Hellblazera” jest ostry komentarz społeczny.
Wsiąknąłem, pokochałem, czekam na dwa kolejne tomy.
„Hellblazer”, scen. Mike Carey, rys. Marcelo Frusin, Steve Dillon, Lee Bermejo, 352 str, przekład: Jacek Żuławnik.